பேசுவதும், எழுதுவதும் தொழிலா?

பரபரப்பு தலைப்புகள் வைத்து... மயிர்புடி சண்டை நடத்திக்கொண்டிருந்த பதிவர்களை கண்டு கடுப்பாகிய தமிழ்மணம் 'சூடான இடுகைகள்' பகுதியை தூக்கி கடைசில் போட்டார்கள். முகப்பிலேயே பரணை காட்டினார்கள்... அப்படி பரணில் கடந்த வாரம் நான் வாசித்த ஓர் இடுகை உஷா எழுதிய 'எழுத்துவியாபாரிகள்'...

அதில் அவர் எழுதிய கருத்தாக்கம் என்பது அவருடைய நிலைப்பாடாகவே கொள்ள வேண்டும். ஏனென்றால் பதிவுலகில் எழுதி கூட்டம் சேர்த்து அதன்மூலம் புகழடைந்து வெகுமக்கள் அச்சு ஊடகத்திற்க்கு எழுதச்செல்ல வேண்டும் என்பது அவரின் இலக்காக பல இடங்களில் வெளிப்படுத்தியிருக்கிறார் எழுத்தின் ஊடாக! , அப்பதானே நாலுகாசு பார்க்கலாம் :( , பதிவில் எழுதிக்கொண்டிருக்கிற பலருக்கு இதே எண்ணவோட்டம் இருக்கலாம். பரபரப்பாக எழுதுவது, தனக்கென்று ஏதாவது ஓரு இயத்தில் அடையாளம் சேர்த்துக்கொள்வதன் மூலம் கூட்டம் சேர்ப்பது, உணர்ச்சியில் கொப்பளித்து பொங்கி வெடிப்பது!, குழுவாக சேர்ந்து தனக்கு விளம்பரம் தேடுவது, இதன் எல்லாவற்றின் இலக்கு ஊடகத்துறை, அங்கே நகர வேண்டும்... அதன்மூலம் காசு பார்க்க வேண்டும், தன்னை எழுத்தாளர் என்று அறிவித்துக்கொள்ள வேண்டும் என்கிற அடிப்படை இலக்கு உள்ளுக்குள் இருக்கிறது. இதனால் நமக்கு எந்த வருத்தமோ (அ) அவர்களின் மீது தனிப்பட்ட வெறுப்போ கிடையாது.

ஆனால் பேசுவதும், எழுதுவதும் தொழிலா? என்கிற கேள்விக்கு என்னுடைய பார்வையிலிருந்து சில விளக்கங்கள் தர வேண்டும் என்று இங்கே முயற்சிக்கிறேன். அதில் உங்களுக்கு வேறு பார்வைகள் இருக்கலாம்! தயவு செய்து பகிர்ந்துக்கொள்ளுங்கள்.

வனங்களில் விலங்குகளாய் திரிந்துக்கொண்டிருந்த மனிதன், முதலில் விலங்குகள் மாதிரியே ஓலிகள் மற்றும் ஓசைகள் மட்டுமே எழுப்பத்தெரிந்திருந்தான். அவனுடைய தொடர்ந்த பரிணாம வளர்ச்சியில் அடைந்த இடமே ஓலிகளுக்கும், ஓசைகளுக்கும் வரி வடிவம் கண்டான் அவற்றை எழுத்துக்கள் என்கிறோம்.

என் தந்தை ஓர் செய்தி சொன்னார் மனித உயிரின் முதல் ஓலி 'அ' என்பதும், உயிர் வெளியேற துடிக்கும் மெய்யின் கடைசி ஓலி 'ம்' என்பதும் ஆகும் என்பார். அதனாலேயே 'அம்' என்கிற சொல் மனித உயிருக்கு வடிவம் தருகிற தாயை குறிக்கிறது என்பார். (சோதித்து பாருங்கள் மிகுந்த நோயுற்று உயிர் துடிக்கும் உடலை தொடுங்கள், அவர் மிகுந்த முனகலாக 'ம்' என்று என்று ஓலி எழுப்புவார்). அவ்வளவு நுட்பமானது ஓலிகள்.

எழுத்துக்கள், வார்த்தைகள் எல்லாம் உருவாகிக்கொண்டிருக்கிற காலப்பயணத்தில், மனிதன் பேச முயற்சித்துக்கொண்டிருந்தான். அதில் வெற்றியும் பெற்றிருக்கிறான். பேசினான், பேசுகிற சொற்களுக்கு பொருள் கண்டான். பரிணாமம் அடைந்துக்கொண்டேயிருந்தான்.

சமகாலத்தில் எல்லா மனிதர்களுமே பேசினார்கள், எல்லோருக்குமே பேச தெரிந்திருந்தது. ஆனால் எங்கேயோ ஓரிடத்தில் தான், நான் பேசுவதை நீங்கள் கேட்க வேண்டும் என்கிற நிலைக்கு மனிதர்களை கொண்டு போனார்கள். அது எப்படி நடந்தது?

அது தான் மனிதன் சமூகமாகவும், குழுவாகவும் வாழமுயற்ச்சித்தப் போது ஏற்ப்பட்ட நிலை. வலுவுள்ள மனிதன் மற்றவர்களை ஆளுமை செய்ய முயற்சித்தான். அப்போது அவனுக்கு தெரிந்தது எல்லாம் உடல் வலுவால் சண்டையிட்டு மற்றவர்களை வெற்றிக்கொள்வது. சமூக வளர்ச்சி அதிகரித்து மனிதர்களின் எண்ணிக்கையும் அதிகரிக்கும் போது எல்லோரையும் சண்டைப்போட்டு வெற்றிக்கொண்டு தன்னை தலைவனாக நிலைநிறுத்திக்கொள்வது அவனுக்கு கடினமாக தெரிந்தது.

அதனாலேயே அவன் மனித இனத்தின் பரிணாமம் பேசுவது அதையே பயன்படுத்தினான். அறிவிப்பாளர்களை நியமித்தான் "இவர் தான் உங்கள் தலைவர், கடவுளின் வடிவம்!" இதையே தொடர்ந்து பேசு என்று பணித்தான். தொடர்ந்து இதையே மனிதச்சமூகத்தில் பேசினார்கள். இயல்பாக சிந்திப்பதை தடை செய்து, எதிர்ப்பை மழுங்கடிப்பது!. இதில் பெரிய அளவில் வெற்றிக்கிட்டியது. இப்பொழுது தலைவனானவன் மிகக்குறைந்த எதிர்ப்பை எளிதாக வெற்றிக்கொள்ள முடிந்தது. (இதையே உளவியலில் தொடர்ந்து பேசுவதன் மூலம் ஓர் கருத்தை சிந்தனையில் ஏற்றுவது என்பார்கள்). கிராம வழக்கில் "ஏலேய்! அவன் விவரம்! பேசி, பேசியே ஆள கவுத்துடுவான் பார்த்துக்க! " என்பார்கள்.

நாளடைவில் அதிகாரத்தை நிலைநாட்டுவதற்க்கு பேச்சு என்பது மிக முக்கியமான ஆயுதமாக பயன்படுத்தப்பட்டது. அப்படி அதிகாரத்திற்க்கு ஆதரவாக பேசுகின்றவர்களுக்கு மிகப்பெரிய அளவில் பொன்னும்,பொருளும் வழங்கப்பட்டது. அதுவே பேசுவது என்பதை தொழிலாக மாற்றியது.

பேசுவது என்கிற ஆயுதம் அதிகாரத்தை மறுப்பவர்களுக்கு பயன்பட்டது. அதனாலயே பல்வேறு சமூக அமைப்பில் பேச்சுரிமை மறுக்கப்பட்டதை வரலாறாக படித்திருக்கிறோம். நடைமுறையில் தற்போது சிங்கையில் பொதுக்கூட்டம் போட்டு பேசுவது என்பது அரசு அதிகாரத்திடம் ஓப்புதல் வாங்கிய பிறகே நடைபெற முடியும். அதுவும் என்ன பேச போகிறீர்கள் என்பதை முன்பே எழுதிக்கொடுத்து அனுமதி வாங்கியே பேச முடியும்.

ஆக மனிதனின் இயல்பான பரிணாமம் ஆன பேசுவது என்பது அதிகாரத்திற்க்கு பயன்படுத்தப்பட்ட போது தொழிலாக மாறிப்போனது. அதை இன்றைக்கும் பார்க்கலாம் ஓவ்வொரு அரசியல் கட்சியும் பேச்சாளர்களை வைத்திருப்பார்கள், அவர்களின் வேலை மனிதர்களின் சிந்தனையில் அவர்களுடைய கருத்தை பேசுவதன் மூலம் ஏற்றி, அதிகாரத்தை கைப்பற்றுவது தான் நோக்கம்.

தொடரும்...